Τα καταφέραμε και πήραμε τη νίκη, σύγγαυροι, αλλά είμασταν ένα μάτσο χάλια. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχαμε στο γήπεδο. Και την Τρίτη έχουμε ΟΥΕΦΑ. Μην τα φορτώνουμε όμως όλα στον Βαλβίδα. Πρέπει και οι παίκτες να δείξουν περισσότερο πάθος στο παιχνίδι τους. Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε ότι θα διορθωθεί λίγο η κατάσταση στη συνέχεια.
3 σχόλια:
Επειδή έχω βαρεθεί να διαβάζω για τον Βαλβέρδε και να τον κριτικάρουν ορισμένοι για οτιδήποτε κάνει, δε σας κάνει εντύπωση ότι μέχρι στιγμής φέτος η ομάδα ανεβαίνει πάντα στο β' ημίχρονο; Μήπως αυτό δείχνει καλή προετοιμασία; Ας κάνουμε λίγη υπομονή. Εδώ δώσαμε πίστωση χρόνου σε ένα σωρό μαθητευόμενους μάγους, δε θα δώσουμε στο Βαλβέρδε; Έλεος πια, τι θέλουμε, Σεγκούρα και Προτασόφ;
@άγνωστος χ: συμφωνώ απόλυτα μαζίσου, φίλε. Πρέπει να τον εμπιστευτούμε. Να του δώσουμε λίγο χρόνο. Και πιστεύω ότι θα μας δικαιώσει. Είναι καλός προπονητής και ελπίζω και η διοίκηση να τον αφήσει στην ησυχία του και να μην παρεμβαίνει στη δουλειά του.
ΤΑΟΥΚ ΓΚΙΟΣΟΥ
Να τα πάρουμε από την αρχή. Πρώτα η ονομασία. Είναι τουρκικές οι λέξεις, ταούκ (tavuk) σημαίνει κοτόπουλο και γκιοσού (göğsü) σημαίνει στήθος. Οπότε, μιλάμε για ένα γλύκισμα που έχει ως βάση το στήθος κοτόπουλου.
Ο πρώτος όρος προφέρεται και ακούγεται ως τα(β)ούκ (ταούκ), δεν ακούγεται δηλαδή το v (β) που υπάρχει μέσα.
Όσον αφορά στον δεύτερο όρο göğsü, εδώ έχουμε πολλές διαφορές στην προφορά. Παλαιότερα στο τουρκικό γράμμα ğ (με τη σημείο ν από πάνω του) προφερόταν το γ. Σήμερα, με την εξέλιξη στην καθομιλουμένη τουρκική, προφέρεται λιγότερο και σχεδόν δεν ακούγεται. Οπότε, το göğsü προφέρεται και ακούγεται σήμερα ως γκιοσού (με «παχύ» το σ). Πάντως, σήμερα στην Ελλάδα, έχει επικρατήσει ως ταούκ γκιοκσού, αλλά θα το συναντήσουμε και ως ταούκ κιοκτσού/κιοκσού/γκοκσού/
γκιουκσού/γιουκσού/γκιολσού.
Τι υλικά θα χρειαστούμε. Φυσικά κοτόπουλο και, όπως λέει ο ίδιος ο όρος, προτιμάται το στήθος από κοτόπουλο και ανάλογα την ποσότητα, αλλάζουν και οι αναλογίες στα υπόλοιπα υλικά (εδώ ας υποθέσουμε ότι έχουμε στήθος από ένα κοτόπουλο, δηλαδή το «άσπρο» κρέας του κοτόπουλου).
Θα χρειαστούμε, επίσης, ζάχαρη (1/2 κιλό), γάλα (2,5 κιλά), βανίλια, αλάτι και πολίτικη κρέμα (χυλός ρυζιού, δηλαδή, ριζάλευρο (160 γρ.)).
Η κατασκευή του:
Για να κάνουμε τον χυλό ρυζιού, ρίχνουμε μέσα σε ένα κατάλληλο σκεύος (λεκάνη) νερό και ρυζάλευρο. Τα ανακατεύουμε και αφήνουμε τόσο (μισή ώρα περίπου) όσο να κάτσει το ρυζάλευρο στον πάτο της λεκάνης. Το υπόλοιπο νερό που μένει, το πετάμε (αν έχετε γλάστρες, καλό θα τις κάνετε!).
Στο μεταξύ, όσο περιμένουμε να κατακάτσει το ρυζάλευρο, σε μια κατσαρόλα με νερό κι αλάτι, βράζουμε το κοτόπουλο. Αφού βράσει, ρίχνουμε το κοτόπουλο σε άλλο σκεύος με νερό, για να το κρυώσουμε. Μόλις κρυώσει, αρχίζουμε και μαδάμε καλά το κοτόπουλο σε πολύ ψιλές «κλωστές».
Μέσα σε μια κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, το μαδημένο κοτόπουλο, την κρέμα (χυλό ρυζάλευρου), την ζάχαρη, την βανίλια και τα βράζουμε, ανακατεύοντας συνέχεια, μέχρι όλα αυτά να χυλώσουν.
Αφού χυλώσει το γλυκό μας, το αδειάζουμε σε κατάλληλα σκεύη (ατομικές γυάλινες κούπες). Το αφήνουμε να κρυώσει μέσα στα κουπάκια και έπειτα μπορεί να σερβιριστεί με κανέλα ή και παγωτό.
Καλή όρεξη!
Δημοσίευση σχολίου